RelatieTherapie Praktijk Face The Truth Amstelveen
waar mijn HOOFD weer leert samenwerken met mijn HART
Een (H) eerlijke, liefdevolle & stabiele relatie leren opbouwen met jezelf
De basis voor een gezond, blij, innerlijk vrij en gelukkig leven.
voor (HSP) mannen, vrouwen en kinderen
Welk Masker draag jij?
Ons Masker is in verschillende fases te verdelen:
1: Het afwezige masker
2: Het behoeftige masker
3: Het versmeltende masker
4: Het wantrouwige masker
5: Het lijdende masker
6: Het afstandelijke masker
Gedicht
Delf mijn gezicht op ,maak mij mooi
Wie wordt ontmaskerd word gevonden
en zal zichzelf opnieuw verstaan
en leven bloot en omwonden
aan niets en niemand meer ten prooi
Delf mijn gezicht op, maakt mij mooi ( Toon Hermans).
Open, vrij en zonder masker tegenover elkaar staan in een liefdesrelatie of vriendschap, dat vinden wij een groot goed. Maar hoeveel mensen laten de buitenkant voor 100 procent zien wie ze van binnen zijn? Sterker nog , weten ze zelf wel wie we ten diepste zijn, wie er schuil gaat achter het beeld dat we van ons zelf hebben geschapen? Alleen door zicht te krijgen op het masker dat je dan draagt ben je in staat het af te zetten En je te openen voor anderen.
Wij mensen zijn masker mensen; we kunnen niet anders vanaf het moment dat we geboren worden passen we ons aan de wereld om ons heen en verliezen een deel van onze openheid en heelheid.
Onder invloed van onze eigen aard en ons familiesysteem leid dit tot terug trekken,terugvechten of afstandelijkheid. Gedrag kan uitharden tot een vorm waarin de speelruimte ontbreekt: een masker, doorwerkt in ons lichaam, onze ziel en onze contacten met anderen. Vooral als we psychisch onder druk staan, kan zo’n masker een houvast zijn , iets om aan vast te klampen. En stukje bij beetje ervaren we ons masker niet meer als manier van in de wereld staan, maar leven we in de illusie dat het samenvalt met onze essentie en vergeten we dat we een keus hebben.
Gelukkig komt er meestal, in een volgende levensfase of door een crisis, vaak het besef dat we ons zelf zo miskennen en daarmee ook de mensen om ons heen wie we geven geen eerlijke kans geven. Juist in een relatie of vriendschap, waar intimiteit gaat, realiseren we ons vaak als eerste hoe ons masker de openheid belemmert. We willen niets liever dan de elastiekjes wat losser maken en onze ziel uit haar vermomming bevrijden. Een partner, vriend of vriendin is onze spiegel bij die zoektocht naar openheid; juist in de ander worden we wakker.
1: Het afwezige masker
De kernvraag Is: wil en mag ik er zijn?
Dit vertaalt zich in het gevoel een vreemdeling tussen de mensen te zijn. Dakloos, op het verkeerde moment, op de verkeerde plek geboren, op de wereld gezet zonder er klaar voor te zijn. Vanuit deze beleving blijft de ladder naar de hemel uitstaan. Op elk moment kun je van binnen ‘vertrekken’.
Vaak miste je als jong kind op een of andere manier het broodnodige welkom. Een start als couveusekind, of een vroege jeugd waarin weinig werd geknuffeld en er afstand was. Soms waren er in je familie lege plekken door gestorvenen of afwezigen; er was een trek naar de dood of er overheerste levensangst. Of een ernstige ongeluk ondermijnde je levenskracht. Dit alles heeft invloed op jouw aanwezigheid in de wereld, op je grondhouding van er juist wel of niet willen en kunnen zijn.
Als volwassene ervaar je je leven meestal als een dubbele werkelijkheid, als een hier maar ook daar zijn. Dit geeft een gevoel van fragmentatie;je hebt moeite om jezelf bij elkaar te houden. De veiligheid zit in het creëren van een eigen wereld in de verte, in de vlucht omhoog. Bijvoorbeeld via dagdromen, verdwijnen in intellectualiteit of zweverigheid; soms door je bijzonderheid te benadrukken.
Emotionele tussenruimte
In een relatie creëer je tussenruimte omdat je het zo spannend vindt om intimiteit aan te gaan. Je vindt het prima als jullie beiden een heel eigen leven leiden en het samenzijn alleen terloops in beeld komt. Achter je schijnbare reserve en onafhankelijkheid of het je ijzig terugtrekken bij een conflict verberg je hoe lastig het is om in contact te blijven. Emotionele kou of in je hoofd zitten is je vertrouwder dan de warmte van het samen zijn. Dat speelt ook bij seksualiteit omdat daarin bij uitstek van je gevraagd wordt om ‘in je lijf’ te zijn en je echt te laten aanraken - voor jou het moeilijkste wat er is.
Een intellectuele uitwisseling of grote plannen maken vanuit een vuurtorenpositie is oneindig simpeler dan gewoon bij de ander zijn en je gevoelens te delen.
Leren Aarden
Voor jou is het goed om letterlijk te aarden: in de tuin werken, op het strand lopen, diep ademhalen of je aanwennen stevig op je voeten te staan. Neem waar wanneer je in een eigen wereldje ’verdwijnt ’en realiseer je met welke angst of ongemak dat te maken heeft. De grootste kunst is om dit met je partner of vriend(in) uitte wisselen. In een gesprek werkelijk oogcontact maken helpt om meer en meer echt aanwezig te zijn. Schenk aandacht aan mensen die belangrijk voor je waren, maar die je bent kwijtgeraakt aan de dood of aan het leven door bijvoorbeeld een foto neer te zetten. Je verborgen kwaliteit is je aandacht voor het onzichtbare, voor spiritualiteit: het ‘lijntje naar boven’. Het is prachtig als dat vrijuit naar voren kan komen zonder dat je je erin verliest. Kunst, muziek of de natuur kunnen je dan helemaal vervullen en inspireren je tegelijkertijd in het dagelijks leven
2: Het behoeftige masker
Met dit masker voel je je vaak niet in staat om te genieten van wat het leven je aanbied, van wat er is. Stiekem is er altijd de gedachte dat de ander meer heeft of krijgt dan jij,als of er steeds een tekort dreigt. Dat speelt niet alleen in liefdesrelaties maar ook in vriendschappen.
In je familiesysteem was er vaak onverwerkte rouw bij een ouder, die daarom zijn levensvervulling bij jou als kind zocht. Dit gaf je het gevoel niet om jezelf lief gevonden te worden, vergeefs deed je pogingen om iets goed te maken. Vanuit dat oude gevoel van onmacht heb je als volwassene moeite om je eigen geluk te verzorgen en je hierin niet afhankelijk van ander te maken. Onderhuids loop je voortdurend gevaar opgebrand te raken omdat je moeilijk aanneemt.
Recht op aandacht
Een relatie koppel je als vanzelf aan het recht op koestering en verzorging. Het risico is dat vuur ontbreekt, zowel in de hartstocht als in het conflict.
je maakt je partner al snel verantwoordelijk voor jouw gevoel van tekortkomen. Of je overstelpt hem of haar met zorg - met in je achterhoofd de verwachting dat je er iets voor terug zult krijgen. Door vooral te geven en zelf niet openlijk te vragen, komt de ander bij je in de schuld te staan en is er een kans dat je de relatie uitholt.
Je kijkt naar liefde vanuit het kinderlijke perspectief van ‘krijg ik wel genoeg?’ Een vriend of vriendin moet dan ook volledig beschikbaar zijn. Het vraagt veel om zelf je energie op peil houden; een evenwicht te vinden in geven en nemen, zonder te claimen. Het is niet dat je niet zou willen, maar het is alsof je met lege handen staat. Zo beland je in ongenoegen stille wrok in plaats van in openlijke strijd voluit genieten van wat er wél is. Door je niet uit te spreken, kom je ook niet toe aan je verlangen.
De kunst van het aannemen
De kunst is om de liefde en aandacht die ook echt te ontvangen. Vraag jezelf regelmatig af of je dat ook doet. Aannemen wordt eenvoudiger als je er serieus bij stilstaat waar jou onderliggende verdriet mee te maken heeft en daar de verantwoordelijkheid voor neemt. Besef dat je behoeften er mogen zijn en begrens ze vanuit een volwassen positie. Door elke dag een klaagmoment in te bouwen, wen je je aan op andere momenten te mogen genieten . Fysiek sterker worden, bijvoorbeeld door naar de sportschool te gaan, vergroot tevens je innerlijke gevoel van kracht. Dat is belangrijk. Je verborgen kwaliteit zit in je attentie voor wat het leven te bieden heeft. Als je de pijn van de leegte kunt transformeren, word je een echte levenskunstenaar. Je bent gevoelig voor wat werkelijk belangrijk is, zowel bij de ander als bij jezelf.
3: Het versmeltende masker
De echo van de ander zijn; nauwelijks ervaren wie je nu eigenlijk zelf bent. Het kernthema is moeite met ‘ tweezaamheid ’ en autonomie. Er is een permanente crisis op ik en jij. Leven vanuit de angst om op jezelf te staan en het niet alleen te kunnen. Niet weten ‘welke ziel de mijne is’. Omdat je je slecht kunt afgrenzen, word je soms opgeslokt door drama verhalen.
De gebeurtenissen van een ander lijken die van jou te zijn omdat je nauwelijks afstand kunt nemen. Vroeger thuis speelde er ook vaak grensverwar¬ring; er was weinig onderlinge afbakening. De een stond op de plek van de ander of iedereen bemoeide zich met iedereen. Zo werd je ‘heilige ruimte’ aangetast en leerde je om de focus op de ander in plaats van op jezelf te richten.
De echorelatie
In een relatie of vriendschap ben je geneigd jezelf op te geven en met je partner te vervloeien. Daarachter ligt de onzekerheid of je wel belangrijk bent. Door gebrek aan hou vast in jezelf neig je tot ‘kameleon gedrag’. Onderscheid beleef je als gevaarlijk.
Zonder directe nabijheid van de ander, is er een basale paniek of onrust. Je illusie is:als ik bij jou ben en jij bij mij, zijn we beiden gered. Als het je echter te benauwd wordt, zet je je af. Liefde wisselt tussen met elkaar versmelten en verwikkeld zijn in strijdgewoel. Zowel in de hartstocht als in het vechten zit de binding. Het is alles of niets. Er is geen middenweg omdat de plek om op jezelf te reflecteren ontbreekt.
Verbinding met de ziel
De oplossing ligt in de verbinding met je eigen ziel; een ego ontwikkelen en stapsgewijs keuzes leren maken. Zoals een vrijetijdsbesteding kiezen en er al doende achter komen of ‘t echt bij je past. Bewust erbij stil staan van welke boeken, muziek, kleuren je houdt.
Om je tegen indrukken van buitenaf te beschermen kun je energetisch een eigen ruimte creëren door je voor te stellen dat je een grote cape om je heen draagt.
Je werkpunt is om in de relatie te staan zonder jezelf erin te verliezen. Wen je aan geregeld een stapje achteruit te doen om tot jezelf te komen. Daarnaast moet je tot op het bot ervaren dat ieder mens in wezen op zichzelf staat en je eenzaamheid leren dragen.
Als je je bewust bent van je plek, kun je de verschillen tussen jullie eren. Er ontstaat ruimte om jouw ding te doen en je partner vrij te laten. Je transformatie zit in het behoud van je gevoeligheid voor wat er bij de ander speelt,
onderbouwd door grenzen.
Vraag om meer informatie